Δημογραφικό – SOS: Σε χώρα γερόντων μετατρέπεται η Ελλάδα – Μέχρι το 2060 το 34% των Ελλήνων θα είναι άνω των 65 ετών!

 

Ζούμε περισσότερο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής, ούτε ότι εξασφαλίζουμε την επιβίωσή μας ως έθνος

Κάθε εκτίμηση για το δημογραφικό μας μέλλον είναι και «μαχαίρι» στην καρδιά της πατρίδας μας, αφού τίποτα ως τώρα δεν βάζει φρένο στην πληθυσμιακή μας συρρίκνωση. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Υγείας που παρουσίασε η αντιπεριφερειάρχης Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Μελίνα Δερμεντζοπούλου, σε ημερίδα που διοργάνωσε η Αντιπεριφέρεια σε συνεργασία με το Περιφερειακό Τμήμα Θεσσαλονίκης, Κιλκίς και Χαλκιδικής του Πανελλήνιου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών, μέχρι το 2060 το 34% των πολιτών στην Ελλάδα θα είναι άνω των 65 ετών!

Με λίγα λόγια παραπάνω από το 1/3 του συνολικού πληθυσμού θα ανήκει στη λεγόμενη τρίτη ηλικία, κάτι που θα έχει τεράστιες συνέπειες σε πολλαπλά επίπεδα, όπως το εργασιακό, το ασφαλιστικό και η εθνική ασφάλεια. Εάν η παρούσα κυβέρνηση ή οι επόμενες δεν προχωρήσουν σε ριζοσπαστικά μέτρα υπέρ των γεννήσεων, η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε μια κοινωνία ηλικιωμένων Ελλήνων που δεν θα μπορεί να δουλέψει, να παράγει και να χτίσει το μέλλον των επόμενων γενεών. Και άρα μιλάμε για έναν εθνικό αφανισμό.

Το φαινόμενο του γερασμένου πληθυσμού δίνει τα πρώτα θλιβερά δείγματά του στα χωριά της περιφέρειας όπου ερημώνουν από νιάτα και ο μέσος όρος ηλικίας είναι ηλικιωμένοι που βαδίζουν τη δύση της ζωής τους. Αλλά ακόμα και αν το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί (στην Ελλάδα είναι τα 81,1 έτη), αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει καλυτερεύσει η ποιότητα ζωής των γηρατειών.

Η κ. Δερμεντζοπούλου επισήμανε χαρακτηριστικά ότι ενώ το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, μετά την ηλικία των 65 τα 2/3 αυτών των ετών συνοδεύονται από κάποιο χρόνιο νόσημα. Τα περισσότερα χρόνια νοσήματα, μάλιστα, οφείλονται σε παράγοντες που εξαρτώνται από τη συμπεριφορά μας (κάπνισμα, διατροφή, έλλειψη σωματικής δραστηριότητας). Στο πλαίσιο αυτό, τόνισε ότι η υγιής γήρανση είναι ένα κεφάλαιο που επιβάλλεται να μας απασχολήσει και συμπλήρωσε πως δεν είναι τυχαίο ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας βρίσκεται σε διαδικασία αναθεώρησης της Στρατηγικής για την Υγιή Γήρανση για την περίοδο 2026-2030.

Όπως είναι λογικό, η γήρανση του πληθυσμού θα δημιουργήσει αυξημένες ανάγκες για υπηρεσίες υγείας και μακροχρόνιας φροντίδας. Υπό αυτήν την παράμετρο, φαίνεται πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ποιοτική και δωρεάν δημόσια υγεία που θα «σηκώσει» αυτές τις απαιτήσεις. Ειδάλλως οδεύουμε σε ένα τραγικό μέλλον όπου οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα υποφέρουν από υγειονομική φτώχεια και αδυναμία να φροντίσουν την υγεία τους, όσο αυτή μετατρέπεται σε εμπόρευμα που θα το εξασφαλίζει μόνο όποιος έχει να το πληρώσει.

Δυστυχώς η πορεία της σημερινής δημόσιας υγείας, δεν προσφέρει καμία αισιοδοξία ούτε στους σημερινούς ηλικιωμένους, και πόσο μάλλον στους υπεράριθμους ηλικιωμένους του μέλλοντος.

Η κ. Δερμεντζοπούλου υπογράμμισε ότι η Περιφέρεια δίνει έμφαση στις πολιτικές που βάζουν στο επίκεντρο την ασφαλή γήρανση, την ευημερία των ηλικιωμένων, μέσα από συνέργειες με άλλους φορείς, δίνοντας προτεραιότητα στις προσπάθειες για την προώθηση φιλικών προς τους ηλικιωμένους συνθηκών, όπως για παράδειγμα ασφαλή, προσβάσιμα κτίρια και μεταφορές, σε δράσεις και πρωτοβουλίες που ενθαρρύνουν την άσκηση και την υιοθέτηση μοντέλων υγιεινής διατροφής, τη χρηματοδότηση δράσεων και στρατηγικών που καταπολεμούν την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά, τη χρηματοδότηση δομών για υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας που ανταποκρίνονται στους ηλικιωμένους.

Ενώ πρόσθεσε ότι: «Είναι ζωτικής σημασίας να υιοθετηθεί μια ολιστική προσέγγιση, που βασίζεται στην εμπλοκή πολλών ενδιαφερομένων –από εθνικό έως περιφερειακό και τοπικό επίπεδο– με τη συμμετοχή ακαδημαϊκών και επαγγελματιών, όπως είναι οι φυσικοθεραπευτές, με τη συμμετοχή ενώσεων που εκπροσωπούν τους ηλικιωμένους και τις οικογένειές τους, αλλά και εκπροσώπων της πολιτείας».

Η κατακλείδα των παραπάνω στοιχείων είναι ότι η επιστήμη μπορεί μεν να βρίσκει τρόπους για να ζούμε περισσότερο, αλλά η διαιώνιση ενός έθνους επαφίεται αποκλειστικά από την ευαισθητοποίηση του κράτους και του λαού για την επιβίωσή του. Το να ζούμε καλύτερα δεν σημαίνει πολλά, αν σε κάμποσες δεκαετίες δεν υπάρχουμε καν στον χάρτη ως λαός…

 

ΠΗΓΗ