
Η επιλογή των χρωμάτων στους φωτεινούς σηματοδότες δεν είναι καθόλου τυχαία. Βασίζεται σε έναν συνδυασμό επιστήμης, πρακτικότητας και ιστορικής εξέλιξης που εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια και ορατότητα για τους οδηγούς και τους πεζούς.
Η ιστορία πίσω από τα χρώματα
Αρχικά, οι σηματοδότες εμφανίστηκαν στους σιδηροδρόμους τον 19ο αιώνα. Το κόκκινο χρησιμοποιούνταν για να σημαίνει «στάση», το λευκό για «προχώρα» και το πράσινο για «προσοχή». Ωστόσο, το λευκό προκαλούσε σύγχυση, καθώς μπορούσε εύκολα να μπερδευτεί με άλλα φώτα κατά τη διάρκεια της νύχτας, οδηγώντας σε ατυχήματα. Έτσι, το πράσινο άλλαξε σε «προχώρα» και το κίτρινο (ή πορτοκαλί) εισήχθη για να σηματοδοτεί «προσοχή». Αυτό το σύστημα στη συνέχεια υιοθετήθηκε για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας στους δρόμους.
Γιατί επιλέχθηκε το κόκκινο
Το κόκκινο είναι το πιο εμφανές χρώμα για το ανθρώπινο μάτι, καθώς έχει το μεγαλύτερο μήκος κύματος στο ορατό φάσμα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εντοπιστεί από μεγαλύτερη απόσταση και να τραβήξει την προσοχή πιο αποτελεσματικά, καθιστώντας το ιδανικό για την ένδειξη «στάση». Επιπλέον, το κόκκινο είναι συνδεδεμένο ψυχολογικά με τον κίνδυνο και την επείγουσα κατάσταση, κάτι που ενισχύει την αμεσότητα του μηνύματος.
Γιατί επιλέχθηκε το πράσινο
Το πράσινο χρώμα επιλέχθηκε ως το αντίθετο του κόκκινου, δημιουργώντας μια σαφή διάκριση. Επίσης, είναι ένα χαλαρωτικό χρώμα που συνδέεται με την ασφάλεια και την ηρεμία. Το πράσινο έχει επίσης μεγάλο μήκος κύματος, αν και μικρότερο από το κόκκινο, καθιστώντας το εύκολα ορατό, χωρίς να κουράζει το ανθρώπινο μάτι.
Γιατί επιλέχθηκε το πορτοκαλί (κίτρινο)
Το πορτοκαλί ή κίτρινο είναι το ενδιάμεσο χρώμα μεταξύ κόκκινου και πράσινου. Είναι αρκετά φωτεινό για να προσελκύσει την προσοχή, αλλά δεν δημιουργεί την αίσθηση του επείγοντος που συνδέεται με το κόκκινο. Το κίτρινο δίνει στους οδηγούς χρόνο να προετοιμαστούν είτε να σταματήσουν είτε να προχωρήσουν, γεφυρώνοντας την αλλαγή μεταξύ των άλλων δύο χρωμάτων.
Επιστημονική βάση των χρωμάτων
Η επιλογή αυτών των τριών χρωμάτων βασίζεται επίσης στις φυσιολογικές ικανότητες του ανθρώπινου ματιού. Το κόκκινο, το πράσινο και το πορτοκαλί βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία του ορατού φάσματος, καθιστώντας τα ευδιάκριτα μεταξύ τους ακόμα και υπό συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Επιπλέον, αυτά τα χρώματα είναι ευδιάκριτα ακόμα και για άτομα με μερική αχρωματοψία, καθώς προσφέρουν αντίθεση που διευκολύνει την αναγνώρισή τους.
Γιατί όχι άλλα χρώματα
Χρώματα όπως το μπλε ή το μοβ δεν είναι εξίσου αποτελεσματικά, καθώς έχουν μικρότερο μήκος κύματος και είναι λιγότερο εμφανή από απόσταση. Επιπλέον, θα μπορούσαν να προκαλέσουν σύγχυση, καθώς δεν έχουν συνδεθεί ψυχολογικά με τις ίδιες σημασίες όπως το κόκκινο, το πράσινο και το πορτοκαλί.
Συμπέρασμα
Τα χρώματα στα φανάρια είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η επιστήμη, η ιστορία και η πρακτικότητα συνδυάζονται για να προσφέρουν μια λύση που είναι ταυτόχρονα ασφαλής και αποτελεσματική. Κάθε φορά που σταματάς ή ξεκινάς, ακολουθείς ένα σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για όλους τους χρήστες του δρόμου.
ΠΗΓΗ:
0 Σχόλια